در ابتدای قرن بیستم رویکرد اثبات¬گرایی و آموزش با اثبات و فهم مطالب با آزمایش و تجربه تقریبا با روند ایجاد و رشد تمام رشته های علمی حکمفرما شد. در اوایل قرن گذشته دست اندرکاران آموزش به اهمیت به کارگیری از وسایل کمک آموزشی پی بردند و متوجه شدند هر قدر موضوعات علوم پایه عینی و ملموس¬تر باشد میزان یادگیری بیشتر خواهد بود. بر این اساس نگارنده بر آن است تا به این پرسش پاسخ دهد که آیا آزمایشگاه¬های حقیقی و مجازی با روش معمول و سنتی در فرآیند یادگیری و نگرشی دانش¬آموزان موثر است یا خیر؟ تحقیق حاضر به روش کتابخانه¬ای، بررسی مقالات مرتبط با موضوع انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که روش آزمایشگاهی سبب رشد و گسترش مهارت¬هایی می شود که در مجموع دانش¬آموزان رابه سوی مطالعه و تحقیق بیشتر سوق می دهد.