در فرهنگ اسلامی، سیاحت به عنوان سیر آفاق هم چون سیر انفس مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به انسان و نیازهای او نگاه ویژه ای دارد. در دنیای ماشینی امروز، انسان بیش از گذشته به استراحت و گردش نیازمند است تا آثارناشی از فشارهای روحی و روانی را حتی المقدور خنثی کند , از این راه معنویت زندگی اش را تأمین کند . یکی از رایج ترین اشکال گردشگری ، گردشگری مذهبی است که سابقه طولانی دارد.و بطور کلی شامل سفرها و بازدیدهایی میشود که اصلی ترین هدف از آنها تجربه ای مذهبی است . از مصادیق بارز این نوع گردشگری زیارت اماکن مقدس است که فواید زیادی در زندگی فردی و اجتماعی انسان و هم چنین در زندگی اُخروی او دارد. این مقاله به آثار اخلاقی ،تربیتی گردشگری مذهبی به صورت مطالعه کتابخانه ای درموارد ذیل می پردازد: ۱. بهره مند شدن از فضای معنوی وارتقای معنویت 2. تقویت باور معاد 3. خودشناسی 4. آشنایی با سنت و سیره معصومین علیه السّلام 5. امام شناسی 6. زیارت و ادای حق 7. طهارت حقیقت انسانی در پرتو زیارت – 8. تبلیغ و ترویج دین 9. فراهم سازی زمینه های وحدت اسلامی 10. .تقویت روح امید در انسان. در نهایت از آنجا که تربیت و رشد فضایل اخلاقی انسان هدف همه انبیاءبویژه پیامبراسلام بوده ، برای نیل به این هدف روشهایی درمنابع دینی ارائه گردیده است. تاکید بر گردشگری و زیارت اماکن مقدس در متون دینی به جهت تاثیر فراوان تربیتی آن بر نوع بشر بوده، لذا بر متولیان فرهنگی لازم است در مسیر ارتقاءاین نوع گردشگری برنامه ریزی نمایند تا ضمن کاستن از فشارهای روحی و روانی مردم معنویت را در جامعه گسترش دهند.