شناخت پتانسيل هاي طبيعي، به عنوان بستر فعاليت هاي انساني پايه و اساس غالب برنامه ريزي هـاي محيطـي و آمـايش سـرزمين را تشـكيل مي دهد. در اين راستا ويژگي هاي اقليمي و عناصر غالب آن در پراكندگي فضايي و شكل گيري رفتار محيطي جوامع انساني نقش تعيين كننده اي ايفا مي كنند تا آنجا كه امروزه مطالعات و بررسي هاي بيوكليماي انساني، پايه و اسـاس برنامـه ريـزي هـاي شـهري، عمرانـي، سـكونتگاهي، معمـاري، جهانگردي و غيره است. در اين پژوهش، آسايش يا عدم آسايش انسان در قوچان بر اساس مدل ها و شاخص هاي زيست اقليمي بيكـر، فشار عصبي، دماي مؤثر و TCI با استفاده از داده هاي آماري 27ساله (2010-1984) مورد بررسـي قـرار گرفـت و بهتـرين زمـان بـراي انجـام فعاليت هاي محيطي و گردشگري در اين شهر تعيين شد. نتايج پژوهش حاضر نشان دادكه شاخص هاي بيوكليمايي مورد استفاده، توانايي آشكارسـازي دوره اي آسايشي و عدم آسايش قوچان را دارند و با وجود تفاوت هاي جزئي، نمود هاي نسبتاً همگوني از اقليم آسايشي اين شهر ارائـه مـي دهنـد. بررسي ها نشان داد كه قوچان در طول سال با داشتن تنوع بيوكليمايي، از شرايط آسایش تا خیلی سرد متغير است؛ طي فصل زمسـتان از محدوده آسايش زيست اقليمي خارج است و از اواسط بهار تا اوایل پاييز اقلـيم قوچان به شرايط آسايش انساني نزديك مي شود. در مجمـوع خرداد و شهریور بـا شرايط منحصر بفرد آسايش انساني، بهتـرين ماه ها بـراي انجام فعاليت هاي محيطي و گردشگري در قوچان است.