گردشگری به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال مرزهای ملی و بین المللی را در نوردیده است. امروزه صنعت گردشگری به گونه ای در توسعه اقتصادی- اجتماعی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامرئی نام نهاده اند. همچنین گردشگری را نیز می توان صنعت سفید نامید زیرا برخلاف اغلب صنایع تولیدی بدون آلوده سازی محیط انسانی، زمینه ساز دوستی و تفاهم بین ملت هاست و صلح و صفا را برای مردم جهان به ارمغان می آورد. با رشد صنعت گردشگری، نياز به جذب و آموزش نيروی انسانی در اين صنعت انسان محور، اهميت ويژه ای يافته است. واضح است که تنها فراوانی نيروی انسانی نمی تواند ضامن عملکرد خوب برای دست يابی به اهداف اين بخش باشد؛ بلکه علاوه بر تعداد، ميزان دانش نظری و آشنايی خدمات دهندگان با مهارت های حرفه ای نيز تعيين کننده است. بنابراين تدوين و اجرای استراتژی توسعه ی منابع انسانی صنعت گردشگری از اهميت ويژه ای برخوردار است و آموزش مهمترين نقش را در اين راستا ايفا می کند. لذا در این مقاله سعي شده است به تشريح چالش های نظام آموزش گردشگری پرداخته و در ادامه راهكارهايي چند در جهت بهبود آن ارائه گردد. روش این پژوهش توصیفی- کیفی بوده و اطلاعات آن به صورت اسنادی- کتابخانه ای و اینترنتی جمع آوری شده است.