با استفاده از حلال اتانول 80 درصد عصاره استخراج شد. عصاره ها به نسبتهای 100، 500 و 1000 پی‌پی‌ام به روغن سویا و امولسیون آب در روغن سویا اضافه شدند. نمونه‌های روغن به همراه نمونه های شاهد – (بدون هیچ آنتی اکسیدان) و شاهد + ( 100 پی‌پی‌ام آنتی‌اکسیدان BHT)، 10 روز در 25 و 50 درجه سلسیوس نگهداری شدند و هر روز عدد پراکسید اندازه‌گیری شد. مقاومت حرارتی روغن‌ها به روش رنسیمت در دمای 120 درجه ‌‌سلسیوس‌ اندازه‌گیری شد. عصاره در غلظت 1000پی‌پی‌ام همانند آنتی‌اکسیدان سنتزی روند اکسایش را کند نمود. عصاره اتانول 80 درصد گلبرگ زعفران در غلظت 1000 پی‌پی‌ام، بدون داشتن اختلاف معنی‌دار باBHT، بالاترین دوره القا (4/13 ساعت) را داشت. روغن سویا حاوی عصاره گلبرگ زعفران در غلظت 1000 پی‌پی‌ام در دمای نگهداری 25 و 50 درجه سلسیوس (به ترتیب با 5/13 و 58/39 میلی‌ا کی والان گرم اکسیژن بر کیلوگرم روغن) کمترین عدد پراکسید را از خود نشان داد. اثر متقابل غلظت و سیستم روغنی نشان داد بیشترین میزان پراکسید در تیمار غلظت 100 پی‌پی‌ام سیستم امولسیونی و کمترین میزان پراکسید مربوط به غلظت 1000 پی‌پی‌ام سیستم روغنی بود. اثر متقابل کلیه تیمارها نشان داد سیستم روغنی بر میزان عدد پراکسید به طور معنی داری تاثیر داشت به طوریکه عدد پراکسید در سیستم امولسیون بیش از روغن سویا بود و تیمار شاهد منفی (و عصاره 100 پی‌پی‌ام (به ترتیب (با 89/ 20 و 74/19 میلی‌اکی‌والان‌گرم اکسیژن بر کیلوگرم روغن) در سیستم امولسیونی و دمای 50 درجه ‌‌سلسیوس ‌بالاترین عدد پراکسید را داشتند.