اهمیت جذب و نگه داری نیروی انسانی آموزش دیده، ماهر، با انگیزه و متعهد در صنعت گردشگری غیر قابل انکار است. در عرصه رقابت بین المللی مقصدها و شرکتهای گردشگری، نیروی انسانی یکی از محورهای کسب مزیت رقابتی و ایجاد تمایز پایدار است. با این حال، مطالعات نشان می دهد نسبت کارکنان و مدیرانی که با مدارک دانشگاهی مرتبط در بخش های مختلف صنعت گردشگری مشغول به کار هستند نسبت به سایر صنایع پایین تر است و بخش مهمی از فارغ التحصیلان رشته های گردشگری و هتلداری به دلایل متعددی از جمله عدم رضایت شغلی، شرایط نامناسب کار و فقدان انگیزه، مشاغل گردشگری را رها می کنند. با توجه به اهمیت منابع انسانی در گردشگری، شناسایی عوامل موثر بر تصمیم دانشجویان رشته های مرتبط در مورد اشتغال در گردشگری مورد توجه قرار می گیرد.
پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل اثرگذار بر فرایند تصمیم گیری شغلی دانشجویان مقطع کارشناسی گردشگری دانشگاه سمنان انجام شده است. استراتژی تحقیق، مطالعه موردی با اتکا به روشهای کیفی است. نتایج نشان می دهد اکثریت دانشجویان به لحاظ فردی خود را واجد شرایط لازم برای اشتغال در گردشگری می¬دانند و ارتباط مشخصی بین وضعیت تحصیلی و تصمیم به ادامه تحصیل و اشتغال در گردشگری وجود ندارد.