حفظ کنترل پاسچر عمودی بدن یک تکلیف پیچیده است که نیازمند یکپارچگی اطلاعات بینایی، دهلیزی و دروندادهای حسی-پیکری تمام بدن برای ارزیابی موقعیت بدن در فضا و تولید نیرو برای کنترل پاسچر می‌باشد. کنترل پاسچر نقش مهمی در انجام فعالیت‌های روزمره و استقلال حرکتی افراد دارد، از این رو شناسایی عوامل اثر گذار بر آن از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله این عوامل می‌توان به تمرینات تعادلی اشاره کرد که می‌توانند باعث بهبودی کنترل پاسچر شوند. از آنجایی که کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بدلیل اختلال تأخير رشدی و يا مشکلاتی در ساختار اعصاب مرکزی و همچنین ویژگی‌های بالینی دارای اختلال بیشتری در فرمان‌های اصلاحی هستند در نتیجه نوسان وضعیتی بیشتری نسبت به کودکان سالم دارند و به سختی قادر به حفظ تعادل ایستا هستند و ناپايداری وضعيتی بيشتری در مقايسه با گروه کودکان سالم دارند. مطالعات نشان داده که تمرینات تعادلی باعث بهبود کنترل پاسچر کودکان اتیسم می‌شود و به نظر می‌رسد تاثیر تمرینات تعادلی از طریق بهبود شرایط مركز فشار (محور قدامی-خلفی، محور مرکزی-جانبی و سرعت) اعمال می‌شود. مطالعه حاضر به بررسی و ارائه‌ی خلاصه‌ای از مطالعات انجام شده در زمینه اثرات تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر این کودکان و بررسی نقش اطلاعات حسی-پیکری در بهبود وضعیت تعادلی طیف اتیسم می‌پردازد.