پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر یک دوره 8 هفته‌ای تمرینات طناب‌زنی بر شاخص‌های توان هوازی و ترکیب بدن دانش‌آموزان پسر ابتدایی پسر غیرورزشکار در دوران کرونا انجام شد. آزمودنی‌های تحقیق، 28 نفر از دانش‌آموزان پسر غیر ورزشکار بودند که داوطلبانه با محقق همکاری کردند. دانش‌آموزان پس از آشنایی کامل با چگونگی اجرای طرح پژوهش، به طور تصادفی به دو گروه 14 نفره کنترل و تمرین طناب‌زنی تقسیم شدند. قبل از انجام تمرین ‌اندازه گیری‌های قد، وزن و ضخامت چربی زیر پوستی 3 نقطه‌ای (سینه، شکم و ران)، انجام گرفت. سپس در یک جلسه، آزمون 540 متر قبل از شروع دوره تمرین اجرا شد. بعد از آشنایی آزمودنی‌ها با نحوه انجام کار، برنامه تمرینی طناب زنی به مدت 8 هفته شروع شد. هر هفته شامل دو جلسه تمرین به مدت 45 دقیقه بود که شامل10 دقیقه گرم کردن، 30 دقیقه تمرین اصلی و 5 دقیقه سرد کردن و هر جلسه هم به 2 قسمت تمرین 15 دقیقه‌ای با دوره استراحتی یک دقیقه‌ای بین آن‌ها و هر 15 دقیقه به 3 ست 5 دقیقه‌ای با 90 ثانیه تمرین و 30 ثانیه استراحت تقسیم شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین گروه‌ها از آزمون تی مستقل و مقایسات درون گروهی از آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس با ‌اندازه‌های تکراری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که زمان دویدن آزمون 540 متر در دانش‌آموزان غیر ورزشکار پس از 8 هفته تمرین کاهش معناداری داشت. همچنین مشخص شد که درصد چربی بدن و توده خالص بدنی آزمودنی‌ها، پس از 8 هفته تمرین به ترتیب دچار کاهش و افزایش معناداری شد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً تمرین طناب زنی می‌تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای دویدن هوازی تناوبی در مدارس به کار گرفته شود.