هدف پژوهش، تعیین میزان رابطه سبک‌های رهبری مربیان با انگیزش موفقیت کشتی‌گیران رده‌های سنی مختلف بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی، از لحاظ استراتژی توصیفی و از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ بود و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کشتی‌گیران برتر آزادکار رده‌های سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان استان همدان در سال 1400 بود. نمونه آماری شامل 120 نفر بودند و با توجه به برابر بودن نمونه آماری با جامعه آماری، نمونه آماری به‌صورت تمام شمار در نظر گرفته شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه مقیاس رهبري در ورزش چلادورای (LSS) و پرسشنامه موفقیت ورزشی (SSS) بود. پایایی با استفاده از روش آلفاي کرونباخ به ترتیب 0.75 و 0.89 بدست آمد. براي تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 26 در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (جدول توزیع فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری p≤0.05، آزمون F و آزمون Z فیشر) استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک‌های رهبری مربیان بر انگیزش موفقیت کشتی‌گیران تاثیر مثبت معنی‌دار دارد. رفتار حمایت اجتماعی بیشترین و رفتار آمرانه کمترین رفتار استفاده شده توسط مربیان بود. بین رفتارهاي آموزش و تمرین، بازخورد مثبت و دموکراتیک با انگیزش موفقیت ارتباط مثبت معنی‌دار؛ و بین رفتار آمرانه با انگیزش موفقیت رابطه منفی معنی‌داري وجود داشت. بنابراین به مربیان پیشنهاد می‌شود بیشتر از سبک حمایت اجتماعی و کمتر از سبک آمرانه استفاده کنند.