مقدمه: هیدروژل‏های کامپوزیتی بر اساس نوع نانوذرات به کاررفته در ساختار هیدروژل، به چهار گروه بر پایه کربن، پلیمر، فلز یا اکسید فلز و مواد معدنی طبقه بندی می‏شوند. مقدار آب موجود در شبكه هیدروژلهای پلیمری به ساختار شبكه پلیمر و شرایط محیطی مانند دما، pH و مقاومت یونی محلول در تماس با پلیمر بستگی دارد.
روش کار: در این مطالعه هیدروژل پلی کاپرولاکتون پوشش داده شده با کیتوسان تهیه گردیده و سپس آمفوتریسینB و عصاره هیدروالکلی گیاه خشاریزه بر روی آن بارگذاری شد. تاثیر غلظت PCL و E. Platyloba بر روی میزان تورم و اثرات ضدباکتریایی هیدروژل بررسی گردید و همچنین ساختار فیزیکو شیمیایی هیدروژل ها توسط آزمون‏های طیف سنجی مادون قرمز ، پراش پرتو ایکس، گرماسنجی حرارتی بررسی گردید. بحث و نتیجه گیری: میزان تورم هیدروژل CS/PCL نسبت به PCL خالص به سبب پیوند هیدروژنی افزایش یافته و آنالیز FTIR بیانگر پیوند بین CS و PCL بوده و وجود همه پیک های در سه هیدروژل نشان دهنده همگنی مواد و ساختار یکنواخت هیدروژل ها و تایید انجام پیوندها در ساختار هیدروژل است. نتایج بررسی خاصیت ضد میکروبی هیدروژل ها برمخمر کاندید آلبیکانس به روش دیسک دیفیوژن نشان دادند که با افزایش درصد E.Platyloba حساسیت مخمر و قطر هاله عدم رشد افزایش یافته است. عصاره E.Platyloba از AmB خاصیت ضدقارچی کمتری دارد، اما استفاده همزمان عصاره E.Platyloba و AmB باعث افزایش قطر هاله عدم رشد نسبت به AmB به تنهایی شده است.