يكي از راه هاي مناسب براي جلوگيري از آلودگي آب هاي زيرزميني دشت مشهد، شناسايي مناطق آسيب پذير آبخوان است . در اين تحقيق با توجه به ويژگي هاي هيدرولوژي و هيدروژئولوژي دشت مشهد ، آسيب پذيري آبخوان در برابر برخی از مهمترین عوامل آلاينده پهنه بندي شده است . براي اين منظور از مدل دراستيك و سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) براي پردازش و تجزيه و تحليل كيفي آبخوان استفاده شده است . دراین روش از هفت پارامتر عمق سطح ايستابي(D) ، شبكه تغذيه(R) ، جنس سفره(A) ،جنس خاك(S) ، شيب توپوگرافي(T) ، مواد تشكيل دهنده،منطقه غير اشباع(I) و هدايت هيدروليكي(C) استفاده شده که با وزن دهي و رتبه بندي و تلفيق هفت لايه حاصل در محيط GIS ، نقشه نهايي آسيب پذيري آبخوان تهیه میگردد. آسيب پذيري آبخوان مشهدنسبت به آلودگي ، به پنج محدوده خيلي كم تا خيلي زياد تقسيم بندي شده که از نظر وسعت حدود 5/9 درصد از آبخوان در محدوده آسيب پذيري خيلي كم ، 4/16 درصد آسيب پذيري كم ،3/14 درصد آسيب پذيري متوسط ،2/41 درصد آسيب پذيري زياد و 6/18 درصد در محدوده آسيب پذيري خيلي زياد قرار مي گيرد.بر پايه نتايج حاصل از مدل سازي DRASTIC ، آسيب پذيري آبخوان کشف رود بیشتر در محدود زیاد تا خیلی زیاد قرار داردکه نمیتوان از اثرات سوء توسعه شهری وشهرک ها وفاضلاب شهری وصنعتی بدون مدیریت وبرنامه ریزی های کلان توسعه ،صرف نظر کرد.ميزان آلودگي و پتانسيل آلودگي آبخوان تقريبا در مرکز در گروه آسيب پذيري زیاد تا خیلی زیاد و در شمال شرقی و شرق در گروه آسيب پذيري کم و خیلی کم قرار مي گيرد كه حفاظت اين مناطق به منظور جلوگيري از آلودگي و مدیريت بهينه منابع آب ضروري است.