در نیمه دوم سده بیستم میلادی در حوزه ساختارگرایی نظریه‌پردازانی چون جوزف کمبل و به‌تبع آن کریستوفر ووگلر الگویی ساختاری را برای سفر قهرمانان اساطیری مطرح می‌کنند که بر اساس آن قهرمان به‌منظور دست یافتن به فردیت سفری را آغاز می‌کند که از سه مرحله اصلی عزیمت، تشرف و بازگشت تشکیل‌شده است. قهرمان با ندای فراخوانی به سرزمین دیگری کشیده می‌شود. او در جریان سفر پرمشقت به آنچه می‌خواهد دست‌یافته و در پایان درحالی‌که به‌نوعی آگاهی رسیده به مقام پیشین خویش بازمیگردد. وی درحالی‌که اکسیر حیات را نیز به همراه دارد به یاران فضل می‌بخشد.
سوال نوشتار حاضر اینست که آیا سفر قهرمان فیلم داستانی «روز واقعه» نوشته بهرام بیضایی با الگوی ووگلر همخوانی دارد؟ به تبع آن هدف نوشتار، بررسی و تطبیق شخصیت‌های داستان بر اساس «کهن‌الگوهای شخصیتی سفر نویسنده» ووگلر هست.
روش تحقیق به‌صورت تحلیلی-توصیفی است؛ و نتیجه نشان می‌دهد که این کهن‌الگوهای شخصیتی الگوی ووگلر، با شخصیت‌های داستان «روز واقعه» قابل انطباق است.