خط و خوشنويسي از جمله هنرهاي سنتي ايرانيان است كه از ديرباز در اين سرزمين وجود داشته و هر بيننده اي را مجذوب زيبايي خود مي كند. اما زيبايي و جنبه تزئيني خط تنها يك بعد اين هنر است و بعد ديگر آن خوش خطي و خوانايي است كه لازمه جامعه است. متاسفانه امروزه در بين جوانان و نوجوانان ما، كمتر افراد خوش خط ديده مي شوند و بدخطي يكي از معضلاتي است كه در مدارس ما و در بين دانش آموزان وجود دارد و حتي گاهي معلمان را نيز براي تصحيح برگه هاي امتحان دانش آموزان دچار مشكل مي كند. اين در حالي است كه در گذشته توجه به خط و خوانايي و زيبايي آن از موارد آموزشي مهم بوده است كه امروزه در بين برنامه هاي مختلف مدارس به دست فراموشي سپرده شده است. در حالي كه آموزش و پرورش، مدارس و معلمان مي توانند نقش اساسي و مهمي را در تعليم اين هنر به دانش آموزان ايفا كرده و مانع ايجاد معضلي به نام بدخطي- كه مي تواند در آينده اي نه چندان دور جامعه را با مشكل رو به رو سازد- شوند. اما از سوي ديگر، برنامه هاي آموزشي فشرده، انواع كلاس هاي فوق برنامه، سرگرم شدن كودكان به كامپيوتر و ... چنان وقت بچه ها را به خود مشغول كرده كه ديگر جايي براي آموزش خط و خوشنويسي باقي نمانده است. بنابر اهمیت مساله، پژوهش حاضر به نحوه آموزش خوشنویسی حروف فارسی به دانش آموزان مقطع ابتدایی پرداخته است. نوع تحقیق به کار رفته در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. مطالب و نوشته های این پژوهش از اطلاعات کتب جامع و مرجع، سایتها، مقالات و روزنامه ها به روش کتابخانه ای، گردآوری و جمع شده است. یافته های تحقیق، حاکی از آن است که اجرای روش های نقطه گذاری استاندارد، استفاده از روش پر رنگ کردن کلمات، روش استفاده از ترسیم جدول، تکمیل کردن نقطه چینهای حروف و کلمات، کپی کردن از الگوهای مناسب، درست کردن کلیشه و شابلون حروف و تقلید کردن، برای دانش آموزان مقطع ابتدایی موثر و مناسب می باشد.