کی پاپ1 یک سبک موسیقی عامه پسند و خاستگاه آن کره جنوبی است . این موسیقی تحت تاثیر سبک ها و ژانر های مختلفی از سرار جهان است ؛ از جمله می توان به سبک های اکسپریمنتال2 ، راک3 ، جاز4 ، گاسپل5 ، هیپ هاپ6 ، آراندبی7 ، رگی8 ، رقص الکترونیک9 ، فولک10 ، کانتری11 و کلاسیک12 - علاوه بر ریشه های موسیقی سنتی کره ای - اشاره کرد . فرم مدرن تر این سبک به دنبال تشکیل یکی از نخستین گروه های کی پاپ ، به نام سو ته جی اند بویز13 در سال 1992 شکل گرفت . به کارگیری سبک ها و ژانر های مختلف موسیقی توسط این گروه و تاثیر پذیری از عناصر موسیقی خارجی ، به شکل گیری دوباره و مدرن شدن عرصه موسیقی معاصر کره کمک کرد . اشخاص تحت عناوین مختلفی در این صنعت به صورت گروهی یا تک نفره زیر نظر کمپانی هایی فعالیت میکنند . فرهنگ مدرن آیدل کی پاپ با تشکیل گروه پسرانه اچ.او.تی14 در سال 1996 آغاز شد و پس از آن کی پاپ به خرده فرهنگی با فندوم15 هایی عظیمی از تمامی گروه های سنی مخصوصا جوانان و نوجوانان تبدیل شد . پس از یک دوره رکورد در سال های اولیه کی پاپ ، این سبک وارد ژاپن شد و این آغازگر محبوبت جهانی فعلی کی پاپ بود . با پیشرفت سرویس های شبکه های اجتماعی برخط16 نه تنها موسیقی کره بلکه صنعت سرگرمی کره به رسمیت و محبوبیت جهانی دست یافت که از آن به اسم موج کره ای یاد میشود . اصطلاح کی پاپ از دهه 2000 بر سر زبان ها افتاد ؛ پیش از آن موسیقی پاپ کره جنوبی گایو 17نامیده میشد . هرچند کی پاپ اصطلاحی عمومی برای موسیقی کشور کره است اما به اغلب موسیقی ها برای توصیف ژانری که بالاتر توضیح داده شد به کار میرود . از سال 2018 و رشد قابل توجه این عرصه ، بر اساس گزارش موسیقی جهان در سال 2019 از فدراسیون بین المللی صنعت فونوگرافی18 ، کی پاپ ششمین جایگاه از ده جایگاه اول موسیقی برتر جهان را از آن خود کرده است و اکنون نه تنها یک سرگرمی بلکه یک تجارت قدرتمند با سریع ترین رشد در بازار جهانی شناخته میشود . از پیشتازان این عرصه می توان به گروه پسرانه بی تی اس19 و دخترانه بلک پینک20 اشاره داشت که دارای رکورد های معتبر بین المللی چون گینس ، گرمی و ... هستند .
ضمیر ناخودآگاه یا ناآگاه ، در برگیرنده پدیده های روانی و فرآیند های زندگی و استخراج اطلاعات یا افکار به صورت غیر ارادی ( اراده از پیش تعیین شده ) و یا بر اثر عوامل خارجی ، که به وسیله شناسایی ، ادراک نشده و فاقد کیفیت آگاهی اند . در واقع ناخودآگاه به نوعی دارای شخصیت مستقل از شرایط حاکم بر جهان و جسم می باشد و سعی در کنترل شخصیت دارد . ناخودآگاه ، انباری است پر از تمایل ها ، آرزو ها و خاطرات خارج از دسترس که بر اندیشه ها و اعمال تاثیر دارد . فروید21 اولین کسی نبود که عوامل تاثیر گذار ذهنی را پیدا و کشف کرد بلکه شکسپیر22 ، پیش تر ، نیز در نمایشنامه های خود آنها را عنوان میکرد اما کاری که فروید کرد این بود که برای عوامل تاثیر گذار ذهنی در زندگی روزمره انسان ، اهمیت بسیاری قائل شد .
برخی ضمیر ناخودآگاه را مانند یک بانک حافظه بزرگ میبینند چرا که ظرفیت آن تقریبا نامحدود بوده و تمام اتفاقات را به طور دائمی ذخیره میکند تا زمانی که فرد واکنش دهد . به گفته فروید افکار و احساسات خارج از آگاهی ما ، همچنان بر رفتار های ما تاثیر میگذارد ، حتی اگر ما از این تاثیرات اساسی آگاه نباشیم . ما میدانیم قدرت ضمیر ناخودآگاه فراتر از شناخت فعلی ماست تا جایی که لوییز23 در کتاب " شفای زندگی" میگوید : " زندگی انعکاس افکار شماست " و یا فروید میگوید : " انسان در سرزمین خودش هم بیگانه است " . ضمیر ناخدآگاه استعداد بالایی در تحلیل ، درک و خلاقیت دارد حتی اگر از آن آگاه نباشیم .
بنابراین میتوان ادعا کرد موسیقی بر ذهن ما تاثیر دارد حتی اگر بر زبان متن آگاه نباشیم . یونانیان باستان از این نکته آگاهی داشتند ، روان شناسان از آن بهره میبرند و دانش مدرن این را تایید میکند که موسیقی بر ذهن و جسم تاثیر دارد .
با توجه به دقت و قدرت بالای ضمیر ناخودآگاه ، نمیتوان این احتمال را رد کرد که متن موسیقی علاوه بر ملودی و ریتم تاثیرات قابل توجهی دارد ؛ این بدان معناست که تن صدا و متن موسیقی در ناخودآگاه مغز ترجمه میشود پس بدیهی است که بتواند متن محزون در ملودی شاد را همانگونه که هست برای خود الگو برداری کند و یا برعکس .
شاید همین عملکرد باعث میشود که بدون آگاهی از زبان کره ای ، افراد زیادی در سراسر جهان این سبک از موسیقی (کی پاپ) را دنبال کنند و حتی به سمت فرهنگ کره جنوبی علاقه نشان دهند .