سهروردی اساس و پایه فلسفه خود را بر مبنای جهانی نور محور بنیان نهاده است که در یک جهان سلسله مراتبی، پروردگار به عنوان سر سلسله این جهان مقام نورالانوار را دارد و انوار دیگر تابش خود را وام¬دار نورالانوار هستند. سهروردی امرزیبا را به مثابه نورالانوار می¬داند که در یک قوس نزولی حقیقت خود به وسیله تابش نور در عالم می¬گستراند. اثر هنری از منظر وی محصولی معرفتی است که حاصل شهود هنرمند از حقیقت در همان جهان سلسله مراتبی است و هنرمند کسی است که با استفاده از تبینات زیبایی¬شناختانه وی پای در راه بگذارد و در یک قوس نزولی به ذات و حقیقت امر زیبا نزدیکتر شود. این پژوهش با روشئ توصیفی-تحلیلی در قالبی کتابخانهای بهدنبال پاسخ به این سوال است که تعزیه به عنوان هنری ایرانی-اسلامی چگونه متبلور آراء سهروردی به عنوان محصولی معرفتی می¬شود. بدین منظور ابتدا به توصیف امر زیبا و زیبایی¬شناسی در فلسفه سهروردی پرداخته می-شود و سپس مولفه¬های زیبایی¬شناختی سهروردی را در تعزیه بررسی می¬کنیم.