صنایع دستی در کنار صنعت گردشگری به عنوان یکی از عوامل رشد و توسعه ی اقتصادی می باشد، و نقش آن در اقتصاد چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی و به تبع آن در سطح محلی، بسیار درخور توجه است و از آنجایی که تولید صنایع دستی مستلزم استفاده از منابع داخلی میباشد، به جهت افزایش قیمت مواد اولیه و پایین بودن کیفیت تولید در سال های اخیر این صنایع از رونق افتاده و در حال منسوخ شدن می باشد. البته سطح تحصیل، موقعیتهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مردم بومی از جمله عواملی است که بر کیفیت و کمیت این بخش تأثیرگذاشته است. در این تحقیق ضمن شناخت محیط طبیعی، انسانی و اقتصادی مناطق مختلف شهری و روستایی جزیره هنگام ، به عنوان بکرترین جزیره خلیج فارسی که گردشگران دسترسی راحتی به آنجا دارند ، وضعیت کیفی و کمی بخش صنایع دستی، پتانسیل ها و مشکلات و تنگناهای آن در این جزیره، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته و راهکارهایی در راستای تعالی و بهبود نقش صنایع دستی در اقتصاد جزیره هنگام ارائه می شود. در این مقاله روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مصاحبه با بومیان و ساکنان جزیره هنگام بوده است و روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد.