تئاتر کودک به عنوان یک ژانر دارای فرم و قالب متفاوتی است که از تئاتر بزرگسال کاملا مستقل است. این نمایش بر خلاف اعتقاد عوام، ساده شده تئاتر بزرگسالان نیست بلکه ویژگی ها و امتیازات خاص خود را داراست، و هدف آن فراهم ساختن بهترین تجربه ای نوین و ممکن از زندگی برای کودکان و نوجوانان است. اثر بخشی این تاتر ایجاد انگیزه بیشتر در فرایند آموزش و پرورش و افزایش قوه تخیل و خلاقیت ، فهم و درک بهتر از فرهنگ و زندگی و ایجاد شوق یادگیری می باشد. جهت رسیدن به اهداف فوق، تئاتر کودک و نوجوان تمامی فنون و اصول مناسب ونظریات معاصر تئاتر را به کار می گیرد. از ویژگی های اصلی بازیگری تئاتر کودک، برقراری ارتباط تنگاتنگ با مخاطب است. کودک از بازی های اغراق شده و حیوانات و موجودات عجیب و غریب لذت بیشتری می برد ، چرا که کمتر به تحلیل روابط و احساسات می پردازد و بیشتر با نگاه بصری است که مفاهیم را از طریق نشانه ها دریافت می کند، به همین دلیل حرکات موزون و رقص و آواز در آن بیشتر به چشم می خورد و اکثر شخصیت ها در نمایش های کودک، تیپ ، تیپ کاراکتر ، حیوانات و یا اشیاء هستند. پژوهش حاضر به روش توصیفی، تحلیلی با هدف ارتقاع و اعتلای اجرای تئاتر کودک و نوجوان و یافتن شیوه مناسب بنا به ضرورت باورپذیری و ارتباط با مخاطب از طریق کاربرد تکنیک های میخائیل چخوف در ایفای نقش های تیپیکال تئاتر کودک برای بازیگران نمایش های کودک انجام گرفته است. این پژوهش سعی دارد تا با مروری بر ویژگی های تئاتر کودک، جایگاه و خواستگاه و اهمیت خاص آن از تکنیک های میخائیل چخوف به عنوان یکی از شیوه های بازیگری مطرح در تاتر، به قابلیت های موجود این شیوه برای بازیگران تئاتر کودک بپردازد. نتایج حاصل از مطالعات بدست امده نشان میدهد تکنیک های میخائیل چخوف به بازیگر تئاتر کودک کمک کند تا با بدست آوردن مهارت های بدنی و احساسی در گرفتن تیپ های مختلف و ارتباط بهتر و جذابیت بخشیدن به نقش برای مخاطب خود شیرین تر و دیدنی تر باشد.