در سالهای پایانی عصر قاجار، نقاشی ایران و هنرهای مرتبط به آن از طراوت و تازگی خود دور گشته بود؛ و در برابر واردات هنری غرب رو به زوال میرفت.درمیانهی جنگ مشروطه خواهی و استبداد آنچه از دیدهها دور میماند، هنر و به ویژه نقاشی بود. حاج مصورالملکی برای اهالی هنر ایران هشدار به نواندیشی و نوسازی هنر این سرزمین سرداد؛ و خویش دراین مسیر پیشرو بود. او نقاشی ایران را پیرو فرسوده یافت و برای رسیدن به روح زمانه‌ی خویش با تکیه بر اصولی درست و علمی، نیز گنجینه‌های فرهنگی خویش، مسیری تازه یافت. مصورالملکی در سفرهای هنری خویش، بر دامنه‌ی آموخته‌ها و تجربیات خود افزود؛ رنگ روغن و پرتره‌نگاری وشبیه‌سازی را به خوبی فراگرفت. در میان آثار وی، دو تابلو شکست دول محور در میانه‌ی جنگ جهانی دوم و دیگری نقاشی تخت جمشید که نمایش نمادهای تمدن کهن ایرانی است، تقدیر نامه ویژه‌ای، از سران متفق و مدال طلای بین المللی بروکسل را برای استاد هنر ایران به ارمغان آورد. حاج مصور هنرمندی دغدغه‌مند و سخت‌کوش بود. وی جهان‌بینی خاص خود را که تبلوری از عشق ، ایمان وفرهنگ ایران بود، به خوبی و زیبایی کم نظیری در تابلوهایش به تصویر می‌کشید، چنانچه در تابلو جنگ نادر از پس غوغای جنگ وحماسه‌های آن، داستان غم‌انگیز پوچی پیروزی‌های جاه طلبانه‌ی شاهی را بیرون می‌کشد و به نمایش می‌گذارد. استاد حاج محمد حسین مصورالملکی در 24 دیماه 1346 بدرود حیات گفت.