اقلیم یکی از مهمترین عوامل جغرافیایی است که بر تمامی جنبه های زندگی بشر تاثیر بسزایی دارد.یکی از این جنبه ها تأثیر بر سلامت جسمی و روحی افراد است.در کنار تا ثیر پارامترهای اقلیمی،افزایش میزان آلودگی هوا نیز تهدیدی جدی برای سلامت جامعه محسوب می شود.ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺷﺪن و رﺷﺪ روزاﻓﺰون ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ موجبات افزایش میزان آلودگی را فراهم کرده است و تاﺛﯿﺮ ﻣﺨﺮﺑﯽ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ داﺷﺘﻪ است.در این پژوهش ارتباط بین آلاینده هایی مانند مونواکسید کربن،دی اکسید نیتروژن،دی اکسید گوگرد،ذرات معلق با قطر ۱۰ میکرون و ازن با میزان بروز مرگ و میرهای ناشی از بیماری های قلبی- عروقی شهر شیراز طی دوره آماری ۱۳۹۰-۱۳۸۳بررسی گردید. و با استفاده از روش های آماری توصیفی و روابط همبستگی به تحلیل میانگین ماهانه،فصلی و سالانه متغیرها با فوت شدگان در سال های مورد بررسی پرداخته شد.نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آنست که در طول دوره آماری مورد نظر هیچ روز آلوده به آلاینده های O3 و NO2 در شهر شیراز مشاهده نگردید.روابط بین آلاینده ها دیگر و میزان مرگ و میر نیز معنا دار بودن این همبستگی با تاخیر زمانی ۵-۱ روزه برای آلاینده های CO و PMو ۱۰-۶ روزه را SO2نشان می دهد.