تفرج‌گاه یک فضای شهری است که جاذبه‌های طبیعی و ساخته شده، محل اسکان موقت و سایر خدماتی که توسط بازدید کنندگان بین المللی و داخلی و ساکنان محلی به منظور اهداف گردشگری و تفریحی استفاده می‌شود را فراهم می‌سازد. تفرج‌گاه‌ها پیچیده هستند، محیط های شهری چند منظوره هستند که تا حد زیادی از نظر محل، هدف، اندازه، توسعه، مورفولوژی (ریخت شناسی) و عملکرد اقتصادی خود متفاوت هستند. تفرج‌گاه شاید اغلب با ساحل مرتبط است. در ساحل بودن جاذبه اصلی می‌تواند باشد. در بریتانیا منجر به اصطلاح «سطل و بیل» در گردشگری ساحلی می‌شود. در آغاز، تفرج‌گاه در طول قرن هفدهم و هجدهم میلادی توسعه یافتند و برای مشتریان ثروتمند شرایطی را فراهم کردند تا بتوانند از مزایای درمانی نوشیدن و حمام کردن آب دریا بهره ببرند. این پژوهش دارای ماهیّتی «تبیینی» است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش «کاربردی» می‌باشد. نمونه پژوهی این مقاله تفرج‌گاه گلشن می‌باشد که در راستای ارتقاء آن پیشنهاداتی صورت گرفته است.