فن‌آوری نانو را منشأ تحولات فن آورانه و انقلاب صنعتی آینده می‌دانند و بسیاری از کشورها اقدام به توانمندسازی خود در رویارویی با این فن آوري نموده‌اند. این فن‌آوری در مراحل اولیه رشد خود است و انجام پیش‌بینی‌های دقیق در خصوص روند توسعه و ابعاد آن امکانپذیرنیست. کودهاي شیمیایی به طور معمول در انواع خاك از طریق ریشه و یا به واسطه‌ی محلول پاشی از طریق اندام هوایی گیاهان زراعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این میان وقوع معضلاتی نظیر آب شویی و روان آب، سبب می‌شود که خصوصاً در برخی موارد تنها بخش کمی از عناصر غذایی کودها به نقطه‌ی هدف برسد. از این رو، به منظور اعمال کنترل موثر بر وضعیت تغذیه‌ای گیاه، نیاز به کاربرد مکرر کودهاي شیمیایی می‌باشد که این امر می‌تواند موجب بروز برخی اثرات جانبی نامطلوب نظیر آلودگی آب و خاك گردد. لذا می‌بایست با به‌کارگیری فن آوري هاي نوین اقدام به طراحی و ساخت کودهایی نمود که از ویژگی‌هایی نظیر غلظت مؤثره‌ی عنصر، رهاسازي کنترل شده‌ی عناصر در پاسخ به محرک‌های ویژه، سمیت زیست‌محیطی کمتر برخوردار باشد. در این مقاله تلاش شده است ضرورت توسعه فن آوري نانو در کشور مورد بررسی قرار گیرد.