این تحقیق با هدف بررسی اثر پرایمینگ بذر با کودهای بیولوژیک نیتروکسین و بیوسوپرفسفات بر عملکرد گل، درصد اسانس و درصد کامازولن بابونه آلمانی تحت تأثیر شوری به صورت آزمایش گلخانه‌ای صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل 5 سطح تنش شوری آب (شاهد، 2، 4، 6 و 8 دسی‌زیمنس‌بر‌متر) و سه سطح تلقیح کود بیولوژیک با بذر شامل (بدون تلقیح (شاهد)، تلقیح بذر با کود نیتروکسین و تلقیح بذر با کود بیوسوپرفسفات) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شوری تعداد گل در بوته، عملکرد بیولوژیک و گل بصورت معنی‌داری کاهش و درصد اسانس افزایش یافت. محتوای درصد اسانس گل بابونه آلمانی نشان داد که با افزایش سطوح شوری این شاخص نیز افزایش معنی‌داری داشت. بدین صورت که با افزایش شوری از تیمار بدون تنش به 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر صفت مذکور به ترتیب 56/4، 26/4، 14 و 2/20 درصد افزایش داشت. محتوای کامازولین بابونه آلمانی نشان داد که با افزایش سطوح شوری این شاخص نیز افزایش معنی‌داری داشت. بدین صورت که با افزایش شوری از صفر (آب شهر-بدون تنش) به 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر صفت مذکور به ترتیب 43/6، 1/5، 8/32، 9/39 درصد افزایش داشته است. این افزایش بین شوری‌های شاهد، 2 و 4 دسی زیمنس بر متر معنی‌دار نبود. نتایج نشان داد که اثر اصلی تلقیح کودهای بیولوژیک نشان داد که با تغییر در نوع کود بیولوژیک استفاده شده برای پرایم بذور از تیمار بدون پرایم به تیمار پرایم بذور با کودهای بیولوژیک بیوسوپرفسفات و کود بیولوژیک نیتروکسین به ترتیب 8/45 و 6/42 درصد افزایش عملکرد اسانس بابونه آلمانی مشاهده شد، که این افزایش بین دو کود بیولوژیک معنی‌دار نبود. به طور کلی نتایج حاکی از بهبود میزان اسانس گیاه بابونه با کاربرد کودهای بیولوژیک بود.