اکوتوریسم، نوعی گردشگری طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره‌گیری از پتانسیل‌های بومی و طبیعی گردشگری میسر می‌شود. با توجه به وجود پتانسیل های طبیعی قابل توجه و تنوع اقلیم در استان گیلان و نیز ضرورت برنامه-ریزی راهبردی در این حوضه، با توجه به ارتباط بين اقليم به عنوان يكي از عوامل محيط طبيعي با اکوتوریسم و اثراتي كه تغييرات اقليم، مي‌تواند بر روند گردشگري طبیعی در منطقه بگذارد هدف اصلی مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر شاخص TCIدر شهرستان تالش صورت پذیرفت. انتخاب شهر تالش به عنوان مطالعه موردی از آنجا ناشی می‌شود که این شهر یکی از کانون های جذب گردشگران در استان گیلان می باشد. برای انجام این تحقیق از داده های ایستگاه های هواشناسی استان گیلان که از نظر طول دوره آماری مناسب به نظر می رسید استفاده شده و برای به دست آوردن نتایج بهتر، طول دوره آماری تمام ایستگاه ها یکسان در نظر گرفته شده است. همچنین با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) وضعیت آسایش و راحتی انسان در ماه های مختلف سال، با استفاده از آمار ایستگاه سینوپتیک شهر تالش در یک دوره آماری 20 ساله مورد محاسبه قرار گرفته است. و در انتها پس از طبقه بندی و تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی اثرات گردشگران بر محیط زیست شهر تالش، نتایج بیانگر این واقعیت هستند که در این دوره ی گردشگران توجه زیادی به طبیعت نداشته و به دنبال تعامل با طبیعت نیستند و از علل اصلی این عدم تعامل در درجه اول شهروندان و سپس سازمان های مسئول هستند. از این رو توجه به حفاظت از طبیعت و فرهنگ که دو رکن اساسی در اکوتوریسم است نادیده انگاشته شده است و گاه باعث بوجود آمدن خسارت های جبران ناپذیری به طبیعت و مردم بومی و گاه تغییر اقلیم حیوانی می گردد.