مدل‌های فرسایش و رسوب موجود و ارائه شده از طرف پژوهشگران مختلف کمک شایانی به برآورد مقدار فرسایش و رسوب می‌کند. این مدل‌ها هر کدام برای مناطق خاصی کاربرد دارند و عوامل مختلفی را برای برآورد فرسایش و رسوب در نظر می‌گیرند. بین مدل‌های ارائه شده برای برآورد فرسایش و رسوب کمتر مدلی وجود دارد که فرسایش را در اراضی کشاورزی برآورد کند. اراضی کشاورزی به دلیل فعالیت مداوم کشاورزان سهم بالایی در تخریب فیزیکی خاک از طریق شخم و شیار داشته و دارند دارند. کلوخه‌های موجود در خاک‌های اراضی کشاورزی در اثر شخم و شیار به ذرات ریزدانه‌تری تبدیل شده که در اثر فرسایش‌های بادی و آبی می‌توانند به راحتی جابه جا شوند و حاصلخیزی خاک را از بین ببرند. هدف از این پژوهش بررسی کارایی دو مدل برآورد فرسایش MPSIAC و RUSLE در حوضه آبخیز زائر شهرستان مهران می‌باشد که فاقد ایستگاه هیدرومتری بوده و دارای اراضی کشاورزی نیز می‌باشد. در طی بازدیدهای میدانی، امتیاز بندی عوامل مورد استفاده در مدل‌های مورد نظر صورت گرفت. سپس اطلاعات بدست آمده از بازدیدهای میدانی به صورت لایه‌های پلی گونی در محیط GIS ایجاد شد و هر کدام از این لایه‌ها بر اساس روش‌های ارائه شده در منابع برای مدل‌های MPSIAC و RUSLE امیتاز داده شد. طبق محاسبات انجام شده بر اساس مدل MPSIAC مقدار فرسایش کل حوزه 10/3 تن در هکتار و مقدار رسوبدهی کل حوزه 39/1 تن در هکتار برآورد شده است. طبق محاسبات انجام شده بر اساس مدل RUSLE مقدار فرسایش کل حوزه 68/279 تن در هکتار و مقدار رسوبدهی کل حوزه 70/86 تن در هکتار برآورد شده است. (شکل 5 و 6)بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مدل RUSLE نسبت به مدل MPSIAC در برآورد فرسایش در اراضی کشاورزی توانایی بیشتری دارد