کشاورزی محور بقای انسان است. غذا، سوخت و سایر خدمات اکوسیستمی را فراهم می کند، منبع مهمی برای امرار معاش است و نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی ایفا می کند. با این حال، کشاورزی منبع اصلی تخریب محیط زیست است که به تغییرات آب و هوایی، کاهش منابع آب شیرین، تخریب حاصلخیزی خاک و آلودگی محیط زیست از طریق استفاده از کودها و آفت کش ها منجر می شود. از قضا، تولید غذا به شدت وابسته به منابع طبیعی است که در حال تخریب است. بنابراین، امنیت غذایی پایدار نه تنها مستلزم آن است که همه مردم در هر زمان به غذای کافی و مغذی دسترسی داشته باشند، بلکه باید این غذا با حداقل اثرات محیط زیستی تولید شود. در عوض، توسعه پایدار کشاورزی مستلزم آن است که کشاورزی نیازهای حال حاضر را بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده برای برآوردن نیازهای خود برآورده کند.گسترش کشاورزی ارگانیک در کشورهای در حال توسعه و افزایش احتمالی تقاضا برای محصولات ارگانیک در اقتصادهای توسعه یافته و همچنین در حال گذار نشان می دهد که بخش ارگانیک در کشورهای در حال توسعه پتانسیل زیادی برای رشد بیشتر دارد. بنابراین آیا کشاورزی ارگانیک می تواند به توسعه کشاورزی پایدار و امنیت غذایی پایدار کمک کند؟ مقاله مروری حاضر، ضمن معرفی کشاورزی ارگانیک، کارکردهای آن، مزایا، معایب و خط مشیء های لازم برای توسعه کشاورزی ارگانیک را بیان می کند.