محيط زيست موهبتي است خدايي که استفاده مفيد از آن و حفاظت و سالم نگاه داشتن آن مي تواند تاثيرات بسيار مثبتي در زندگي انسان داشته باشد.برای تحقق پایداری در توسعه و حفظ محیط زیست،ما به اخلاق زیست محیطی نیازمندیم.اخلاقی که ارتباطات پیچیده و در حال تغییر بین انسان و طبیعت را شناسایی کرده و با حساسیت به آن پاسخ دهد.به منظور پدیدار شدن چنین اخلاقی،بازنگری در روشها و نظام های آموزشی ضروری است. حفاظت از محيط زيست از مباحث مهم و كاربردى روزگار است كه به پردازش و تحقيق در حوزه هاى مختلف از جمله فقه اسلامى نياز دارد. فقه مبناى قوانين اجتماعى و فردى است و از اين رو بازشناسى ظرفيت هاى موجود در منابع فقهى اعم از كتاب, سنت, عقل و اجماع داراى اهميت است. آحاد افراد جامعه و نهادهای قانونی باید به وظایف خود در قبال حفظ محیط زیست و عوامل تخریب و آلوده ساختن محیط زیست آشنا گردند و راه کارهای جلوگیری از تخریب و از بین بردن محیط زیست از دیدگاه فقه وحقوق اسلامی ذکر شود.در این مقاله مروری به دنبال بررسی عوامل مؤثر از حفاظت از محیط زیست در دیدگاه فقه و حقوق اسلامی هستیم .در فقه و حقوق اسلام، اصول و قواعد کلی و جزئی وجود دارد که بر اساس آن هیچ کس حق ضرر زدن به ا نسانها ، حیوانات ، درختان و گیاهان و... و سایر نعمتهای الهی را ندارد وحاکم اسلامی باید از هر گونه عملکردی که موجب تخریب محیط زیست و ضرر به سایر افراد واجزاء جامعه می گردد جلوگیری نماید .