توسعه گردشگري در ارتباط با عوامل متعددي است. شناخت هر کدام از عوامل موثر بر آن منجر به رشد اين صنعت خواهد شد. اين پژوهش با هدف شناخت شرايط اقليمي شيراز، به عنوان يک عامل تعيين کننده در موفقيت گردشگري انجام شد. به اين منظور داده¬هاي روزانه متغييرهاي جوي(دما، رطوبت نسبي، سرعت باد و ابرناکي) ايستگاه همديد شيراز طي دوره زماني 1951 تا 2005 از سازمان هواشناسي کشور تهيه شد. از شاخص¬ دماي موثر استاندارد ارزيابي و برآورد آسايش اقليم گردشگري شيراز استفاده گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داد که براساس اين شاخص،بهترین زمان فعالیت گردشگری در شیراز فروردین، اردیبهشت و آبان ماه است. همچنین در نیمه سرد سال(مهرماه تا اسفندماه) شرایط آسایش اقلیمی چشمگیری وجود دارد. رخداد شرایط آسایش اقلیمی در نیمه سرد سال، بیانگر گرمی نسبی شهر شیراز است. حاکمیت شرایط گرم از خرداد تا پایان شهریور و عدم رخداد شرایط مطلوب اقلیمی در این زمان از دیگر نتایج این پژوهش است.