تنوع ابعاد و پيچيدگي هاي صنعت گردشگري متناسب با مناطق جغرافيايي، زمينه هاي ويژه اي براي برنامه ريزي و مديريت گردشگري مي طلبد. در مناطقي كه پتانسيل هاي بالقوه فراواني براي توسعه صنعت گردشگري دارند، اما روند مطلوبي را طي ننموده اند، بايد به دنبال عوامل و عناصري گشت كه سبب سرعت بخشيدن به جريان گردشگري باشد. راهبردهاي نويني پيش روي برنامه ريزان و تصميم گيران مرتبط براي رسیدن به توسعه پايدار و كاهش محروميت مناطق وجود دارد؛ از جمله احداث دهکده های توریستی تفریحی. وضعيت توسعه جهانگردي در دو دهه گذشته نشان داده است كه به هر دليل امكان فراهم سازي كل فضاهاي شهري استان براي پذيرش توریست و ايجاد شرايط محيطي براي امنيت و آسايش متناسب با گردشگران دست كم در دهه آينده ممكن نيست و به اين دليل متمركز كردن گردشگران در يك منطقه كه در آن تسهيلات و شرايط محيطي مناسب تري فراهم شده باشد راهكار مطمئن تری به نظر ميرسد.
اصفهان به دلیل وجود مراکز آلوده از جمله پالایشگاه پتروشیمی ، منطقه صنعتی سنگبری ها ، صنایع آلوده کننده هوا، خشکی زاینده رود و وجود آلاینده های محیطی باعث شده است ، شهروندان برای گذران اوقات فراغت در روزهای تعطیل به حومه های شهر رفته و زمان خود را آنجا سپری کنند. مسلماً تدوين يك الگوی دهکده توریستی تفریحی مي تواند فرصت هاي مناسبي را جهت سرمايه گذاري داخلي و خارجي و توسعه تأسيسات گردشگري را در اين بخش فراهم نمايد و علاوه بر پاسخگوئي نياز مردم محلي و منطقه مركزي كشور، در سطح ملي هم از جايگاه مناسبي برخوردار نمايد.
هدف از انجام اين پژوهش بررسي معیارها و شاخص های مهم، جهت مکانیابی ، طراحی و اجرای دهکده های توریستی تفریحی و بررسی علل موفقیت یا عدم موفقیت دهکده توریستی زاینده رود است.
این تحقیق از نظر هدف، "کاربردی" و از نظر روش " توصیفی –تحلیلی و پیمایشی" است، و روش جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعات اسنادی ، کتابخانه ای را شامل می شود.