با توجه به عدم وجود مطالعات و منابع کافی در ارتباط با وضعیت حمل و نقل معلولین و ضعف در حوزه حمل و نقل معلولین در ایران، این پژوهش با هدف بررسی ساماندهی و بهینه‌سازی خطوط BRT برای معلولین و راهبردهای آن در راستای عدالت اجتماعی انجام شد. این پژوهش ازجمله تحقیقات توسعه‌ای با رویکرد توصیفی –تحلیلی بود که در بستر مطالعات آمیخته کمی-کیفی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل 30 نفر از کارشناسان و خبرگان ازجمله اساتید دانشگاه و خبرگان علمی، کارشناسان، مدیران، برنامه ریزان درزمینه استفاده BRT برای معلولین و در بخش کمی شامل افراد معلول استفاده‌کننده از BRT بود که در هفته دست‌کم یک‌بار از اتوبوسBRT استفاده می کنند. از میان این افراد تعداد 217 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها به صورت مصاحبه و توزیع پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از آزمون T-Test و همبستگی با SPSS و SWOT تجزیه و تحلیل شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان می دهد که میان راهبردهای لازم جهت ساماندهی و بهینه‌سازی خطوط BRT برای معلولین و اجرای عدالت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد (80/0=r) و تدوین راهبردهای لازم جهت ساماندهی و بهینه‌سازی خطوط BRT برای معلولین، بر اجرای عدالت اجتماعی موثر است (05/0>p). بنابراین می توان گفت طراحی وسایل حمل و نقل مناسب برای معلولین زمینه ایجاد زیرساخت های عدالت اجتماعی را برای این قشر از جامعه فراهم می کند.