آهن فراوان ترین فلز واسطۀ موجود در پستانداران است. 3-4 گرم عنصر آهن در بدن انسان معمولی وجود دارد. آهن همچنین نقش اصلی را در زیست کره به عنوان هستۀ فعال پروتئین های حامل اکسیژن و نیز به عنوان انتقال دهندۀ الکترون در متالوآنزیم ها نظیر اکسیدازها، رداکتازها و دهیدراتازها بازی می کند. 70% آهن موجود در بدن انسان در پروتئین های حامل اکسیژن قرار دارد. آهن عنصر مهم برای متالوژی، بیولوژی و نمونه های محیطی می باشد. حضور آهن برای اغلب ارگانسیم های زنده بخاطر شرکت داشتن در فرآیندهای متابولیسمی ضروری است. این فرآیندها شامل انتقال اکسیژن، سنتز DNA و انتقال الکترون است. تنظیم غلظت آهن در بافتهای بدن ضروری است، زیرا غلظت بالای آهن با تشکیل رادیکال آزاد خطر آفرین است. بنابراین این ترکیب‌ها می‌توانند وارد آب آشامیدنی شوند. بنابراین با توجه به مطالب گفته شده، آنالیز این ترکیبات مهم است. روش های اندازه‌گیری آهن طیف سنجی، روش های الکتروشیمیایی، فلوئورسانس اشعه ایکس، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا و اسپکترومتری جذب اتمی و روش های پیش تغلیظ آن ها مولکول نگاری پلیمری، استخراج، رسوب گیری، مبادله بون و جاذب‌های پلیمری می باشد. اندازه بیش از حد آهن باعث تجمع و رسوب در بافت یا هموسیدوز شده و همچنین در سطوح هورمونی و آنزیمی برخی بافتها از جمله کبد، تیروئید و بیضه تاثیرگذار خواهد بود.