یکی از راهبردهایی که برای تقویت نواحی محروم و دارای قابلیت توسعه مطرح شده است، توسعه و گسترش گردشگری در مناطقی است که دارای پتانسیل لازم برای توسعه گردشگری هستند. گردشگری ،یکی از پویا ترین فعالیت های اقتصادی عصر حاضر است. توان بالقوه گردشگری برای اشتغالزایی، یکی از ویژگی های مهم این صنعت است. خدمات زیادی در بخش گردشگری تاکنون به وجود آمده است و ظرفیت بالایی برای ایجاد خدمات جدید دیگر نیز وجود دارد. گردشگری روستایی یکی از فعالیت هایی است که به دلیل تنوع در مشاغل، زمینه اشتغال و کارآفرینی بسیار زیادی را برای مردمان ساکن در نواحی روستایی فراهم می آورد. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است با استفاده از روش کتابخانه ای- و اسنادی و هدف از آن بیان نقش گردشگری در توسعه کارافرینی و ایجاد اشتغال در نواحی روستایی سیستان می باشد. نتایج کلی فرضیه مورد بررسی مبین این واقعیت است که با توجه به معنادار بودن آزمون اسپیرمن در فرضیه تحقیق می توان بیان کرد که گردشگری باعث ایجاد فرصت های شغلی در منطقه مورد مطالعه شده است.