مجتمع‌های مسکونی به عنوان پیچیده‌ترین و اساسی‌ترین عملکرد، در عرصۀ معماری قرن بیستم به حساب آمده و می‌توانند تأثیرات بسیار زیادی بر رفتار ساکنین و روابط آن‌ها در پی داشته باشند، در این رابطه بررسی میزان رضایت از یک مجتمع و تأثیر آن بر روابط افراد و شناخت عوامل موثر بر رضایتمندی اهمیت گسترده ای دارد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان رضایتمندی روستاییان از مجتمع نشینی در شهرک مسکونی علی‌اکبر صورت گرفته است. روش تحقیق توصیفی و با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان بوده است. جامعه آماری ساکنان مجتمع مسکونی علی‌اکبر و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 388 نفر برآورده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS20 انجام شد. نتایج تحقیق نشان می¬‌دهد که میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع مسکونی شهرک علی‌اکبر در حد ضعیف (1.8858) برآورد شده است؛ و ساکنان از ابعاد روابط همسایگی (اجتماعی) و امنیت رضایت نسبی داشته¬اند. به نظر می‌رسد هر قدر میزان احساس رضایت نسبت به یک محیط بیشتر شود، افراد احساس تعلق خاطر بیشتری نسبت به آن محیط نموده و همچنین آرامش بیشتر می‌کنند