پژوهش حاضر به دنبال تحلیل و بررسی فناوری­ های نوین زیستی با محوریت فناوری­ های حوزه باروری و تاثیر آن ها بر کودکان در سراسر جامعه­ بشری از جمله ایران است. در این راستا از رویکرد کیفی، روش اکتشافی و تحلیل اسنادی استفاده شده است. نتایج نشان می ­دهند که رشد و توسعه در عرصه فناوری ­های زیستی-باروری منجر به موارد زیر می­ گردد. یک- انتقال و تجارت ژن در راستای دست­یابی دولت ­ها به ژن ­های برتر یا تداوم آن ها و همچنین نابودی ژن­ های انسانی دیگر. دو- تولید انسان­ های دو یا چند رگه، یا جنین تشکیل شده از‌ اجزاء‌ ژنتیکی غیرمتشابه و در نتیجه نابودی تنوع ­های نژادی و ژنتیکی. سه- صادر کردن یا وارد کردن جنین انسانی شبیه ­سازی شده و در نتیجه عادی ­سازی تجارت انسان، یکسان ­سازی انسان ­ها. چهار- دستکاری ژنتیکی و تولید مثل مشترک در بین انسان و حیوان. پنج- ایجاد بازارهای سیاه در عرصه اقتصاد غیررسمی برای خرید و فروش کالاهای زیستی (سلول­ ها، تخمک، اسپرم و...). شش- تعیین الگوی ژنتیکی کودکان از قبل و تولید فرزند با ژنوتیپ دلخواه. هفت- تبعیض جنسی در شبیه ­سازی. هشت- تولیدمثل افراد مجرد-همجنس باز. نه- جایگزین کردن افراد در حال مرگ. ده- سقط و نقض حق بر حیات کودکان در دوران جنینی برای دست­یابی به سلول­ های بنبادین. بنابراین، چنین تحولاتی منجر به ابهام­ و آشفتگی­ در زمینه­ های ساختاری و معنایی مرتبط با کودکان در جامعه می ­شود. ابهام معنایی و ساختاری منجر به بروز خشونت سیستماتیک و خشونت معنایی علیه کودکان گردیده و روز به ­روز تشدید می ­شود؛ مخاطب چنین خشونت ­هایی نیز همه­ کودکان فعلی جامعه حتی کودکان بالقوه و کودکانِ آینده که در شرایط تداوم چنین وضعیتی متولد خواهند شد، هستند.