هدف: بررسی عوامل موثر بر توسعه گردشگری ورزشی استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر جاذبه های طبیعی ورزشی شهرستان های (سیستان، زاهدان، خاش، چابهار) می باشد. روش شناسی: این تحقیق بر مبنای هدف از نوع کاربردی است و بر حسب روش های پردازش داده ها توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماري در اين تحقيق كليه کارشناسان ادارات تربیت بدنی و کارشناسان ادارات میراث فرهنگی و کارشناسان آژانس های گردشگری تفریحی استان سیستان و بلوچستان در سال 1394 كه در مجموع تعداد آنها 180 نفر مي باشد (180N=). در اين تحقيق بدليل محدود بودن جامعه آماري از روش نمونه گیری تصادفی براي نمونه گيري استفاده شد. ابزار جمع آوري اطلاعات: از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. 1- بخش اول: پرسشنامه مشخصات فردي 2- بخش دوم: سوالات تخصصي براي سنجش گردشگری ورزشی كه شامل 46 سوال مي باشد طرح گردید. براي تعيين پايايي، ابزار تحقيق از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار آن برابر با 82/0 برآورد گرديد. همچنین روایی آن با نظر سنجی از چند تن از اساتید برابر با 81/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش هاي آماري توصيفي (شامل تعيين فراواني ها، تعيين درصد، رسم جدول و نمودار و...) و آمار استنباطي (شامل آزمون تي تك نمونه اي، ضريب آلفاي كرونباخ، آزمون كولموگوروف – اسميرنوف، تحلیل واریانس یک طرفه) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. همچنين سطح معني داري (05/0P=) تعيين شد. یافته های تحقیق: جاذبه های مربوط به ورزش های ساحلی- آبی و تابستانی با بار عامل (76/0) و جاذبه های مربوط به کوهنوردی و غارنوردی با بار عاملی (72/0)، جاذبه های مربوط به ورزش های آب گرم و طبیعت درمانی با بار عامل (83/0) و جاذبه های مربوط به ورزش های بومی- محلی با بار عاملی (84/0)، از دیدگاه کارشناسان مهمترین عوامل گردشگری در استان بودند. نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی نشان داد که عدم برنامه ریزی مناسب و صحیح و تبلیغات نامناسب باعث شده تا پتانسیل های استان در زمینه جذب گردشگر نامطلوب باشد.