پراکنده‌رویی معمولا به رشد سریع، برنامه‌ریزی نشده و یا حداقل ناهماهنگ، پراکنده و با تراکم کم و خود رو و وابسته در لبه یا حاشیه‌ شهرها توصیف می‌شود. مفهوم آن به شدت عملیاتی است و به معنی چیزی متفاوت در دوره‌های متفاوت برای استفاده کاربران متفاوت مفهوم است. اغلب به عنوان یک مفهوم حیاتی در نظر گرفته می‌شود که در نشان دادن نگرش بجای هر شرایط واقعی که معمولا نگرش منفی است، کاربرد دارد. بدون مفهوم واقعی استراتژیک، این مفهومی خواستار عمل است، خواستار استراتژی در برابر پراکنده‌رویی می‌باشد. در بخش قابل‌توجهی از ادبیات موضوع مطالعات شهری به عنوان مفهومی همراه با جاه‌طلبی برنامه‌ریزی شده، در مورد توقف توسعه پراکنده‌رویی بوسیله‌ استراتژی‌ها با تاکید بر پراکندگی و همچنین پویایی شهری استفاده شده است. این پژوهش دارای ماهیّتی «تبیینی» است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش «کاربردی» می‌باشد. در نهایت ما دریافتیم که پراکنده‌رویی از ویژگی شهرها به لحاظ تاریخی بوده است و این تغییر به صورت موجی در سراسر شهر موثر می‌باشد.