در فرآوری مواد معدنی، حجم قابل‌توجهی آب موردنیاز است به همین دلیل بازیابی حداکثری از آب امری ضروری است. یکی از مهم‌ترین تجهیزات در فرایند بازیابی آب، تیکنر می‌باشد. در این تحقیق باتوجه‌به مفاهیم مربوط به ظرفیت و سطح تیکنرکنی اقدامات لازم جهت کاهش مصرف فلوکولانت در تیکنر با ته ریز خمیری شماره ۶ مجتمع مس سرچشمه انجام شد. در تیکنرهای مخروط عمیق مس سرچشمه، جهت محاسبه دبی خوراک ورودی به تیکنر، از کانال‌های روباز مجهز به سطح سنج استفاده می‌شود. علاوه بر این در مسیر لوله ورود خوراک تیکنر شماره 6 یک دبی‌سنج مغناطیسی نصب شده است. بازرسی‌های فرایندی انجام شده، مشخص کرد علاوه بر کم بودن تناژ ورودی به تیکنر شماره 6 در مقایسه با تناژ سایر تیکنرها، تجهیزات اندازه‌گیری تناژ ورودی به تیکنر از کالیبره خارج شده‌اند. در نتیجه باتوجه‌به وجود حلقه‌ی کنترلی موجود میزان فلوکولانت اضافه شده به تیکنر صحیح نمی‌باشد. در این راستا دبی واقعی ورودی به تیکنر اندازه‌گیری شد و در نهایت مقدار موردنیاز فلوکولانت باتوجه‌به تناژ ورودی محاسبه و تنظیم گردید. تغییرات انجام شده موجب کاهش 6.5 گرم بر تن فلوکولانت شده و با توجه به تاثیر میزان مصرف فلوکولانت بر ساختار لخته ها، کاهش مصرف فلوکولانت باعث افزایش 0.9% درصدی در غلظت ‌جامد ته‌ریز گردید.