روستاها مراکز اصلی تولیدات زراعی ، باغی و دامی کشور ایران هستند، روند رو به تنزل شدید روستا نشینی از 75 درصد در سی سال پیش به بیست و پنج درصد در سال های اخیر مهمترین چالش زندگی در روستا می باشد که گردشگری روستائی را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داده است. گردشگری روستائی یکی از ارکان اصلی اقتصاد گردشگری در جهان به شمار می رود و سالیانه میلیارد ها دلار از محل تور های گردشگری در بخش کشاورزی نصیب اقتصاد های قدرتمند جهان می گردد. گردشگری روستائی در صورت برنامه ریزی اصولی می تواند علاوه بر درامد حاصل از گردشگری باعث توسعه روستاها از طریق ارزش افزوده املاک کشاورزان، احداث راه و جاده و توسعه خدمات روستائی و بهداشتی و درمانی، معرفی و تبلیغات برای فروش مستقیم تولیدات زراعی ، باغی و دامی، علاقه مندی گردشگران به فراگیری فنون کشاورزی در مزرعه، ترویج کشاورزی، ارزش گذاری به تولید و زارع، تو سعه هتل داری در مناطق روستائی، ایجاد اشتغال در مناطق روستائی، دلگرمی کشاورزان به کار و تلاش در حرفه کشاورزی، رشد و آگاهی کشورزان از طریق تبادل اطلاعات فرهنگی و نتیجتا جلب نظر مسئولین به توسعه روستا و توسعه ملی ختم شود. گردشگری روستائی از سرمایه گذاری کشاورزان بهره مند می شود و عواید ناشی از گردشگری روستائی در جهان جزو درآمد هائی است که با کمترین خطر مواجه هست و اقتصادی ترین نوع سرمایه گذاری در جهان است. تولیدات زراعی، باغی و دامی کشور ایران که هنوز به شکل سنتی ایران باستان تولید و به بازار فروش عرضه می شوند می تواند، مهمترین جذابیت را برای گردشگران روستائی داخل و خصوصا گردشگران خارجی ایجاد نمایند، در این پژوهش به روش تحلیلی به مطالعه اثرات تولیدات زراعی ،باغی و دامی که تا کنون کمتر مورد توجه برنامه ریزان ، برگزار کنندگان کنفرانس، سمینار های علمی و پژوهشی بوده، بر گردشگری روستائی در ایران پرداخته شده است.