نمک‌زدایی با استفاده از انرژی خورشیدی، مبتنی بر گرمایش محلی و تبخیر سطحی است. این فرآیند سازگار با محیط‌زیست و مقرون‌به‌صرفه، فرصتی را برای تامین آب قابل شرب فراهم می‌کند. با این حال، گرمایش محلی و تولید سریع بخار، ممکن است باعث تجمع نمک در سطح تبخیر شده و کانال‌های تبخیر را مسدود کند. تجمع نمک به طور اجتناب ناپذیری جذب نور و دوره سرویس‌دهی جاذب خورشیدی را کاهش داده و در نتیجه با گذشت زمان باعث کاهش قابل توجه راندمان تبخیر می‌شود. در این پژوهش، تاثیر تغییر لایه انتقال دهنده آب بر نرخ تبخیر و تجمع نمک بر روی سطح تبخیر بررسی می‌شود. لذا از نمد پلی استری و نمد کتانی برای انتقال آب استفاده می‌شود. از فوم پلی یورتان (PU) به عنوان لایه عایق و از کامپوزیت نیترید تیتانیوم- نانوله‌های کربنی (TiN-CNT) در لایه جاذب بهره گرفته می‌‎شود. نتایج نشان می‌دهد که در محلول شبیه سازی شده آب دریا (%wt NaCl 5/3)، سامانه آماده شده با نمد کتانی عملکرد بهتری نسبت به سامانه آماده شده با نمد پلی استری دارد و هیچ تجمع نمکی بر روی سطح آن مشاهده نمی‌شود. نرخ تبخیر (بازدهی) ساختار آماده شده با نمد کتانی و پلی استری به ترتیب kg m-2 h-1 86/0 (60%) و kg m-2 h-1 72/0 (50%) است، که این مقادیر 15/2 و 8/1 برابر آب خالص هستند. بنابراین می‌توان اظهار داشت که تامین سریع و کافی آب به سطح تبخیر تاثیر چشم‌گیری در جلوگیری از رسوب نمک و بهبود راندمان تبخیر دارد.