در کشور ما ایران با تنوع آب و هوایی قابل توجه، انواع بیماریها بویژه امراض عفونی بصورت اندمیک (بومی) وجود دارند که مطالعه و بررسی شرایط اقلیمی مناطق مختلف کشور، اطلاعات مفیدی را جهت آگاهی از سیر بروز بیماریها در طول سال فراهم می نماید که می تواند مورد استفاده دست اندرکاران امور بهداشتی برای تحاذ تدابیر پیشگیری و مبارزه با بیماریها واقع شود. در بررسی نقش اقلیم روی بیماریها و در نهایت سلامت انسان، عواملی از قبیل درجه حرارت، رطوبت، میزان بارندگی و نوع آن، زمان بارندگی، فشار هوا و جریانهای آن مورد نظر اپیدمیولوژیست ها می باشد. در این پژوهش به تغییر اقلیم و رابطه آن با بیمای سالک پرداخته شده است.
دادههاي هواشناسی به صورت روزانه (حداقل، حداکثر و میانگین درجـه حـرارت، سـاعات آفتـابی، بـارش و رطوبـت نسـبی ) و اطلاعات مربوط به میزان شیوع سالک در سطح شهرستان در دوره مـذکور، تهیـه و از طریـق روش همبسـتگی پیرسـون، تـأخیر زمـانی و سريهاي زمانی تجزیه و تحلیل شده است
حداکثر بروز بیماري در شش ماه دوم سال به ویژه در فصل پاییز و در گروه سنی 10-20 سال اتفاق میافتد. همچنین بـیش تـرین موارد بروز در بین زنان و از نوع سالک مرطوب (روستایی) میباشد. علاوه بر این، همبستگی مثبت ضعیف بین رطوبت نسبی و بارش و نیـز همبستگی معکوس ضعیف بین ساعات آفتابی و درجه حرارت با بیماري مشهود است.
توجه به وجود ارتباط بین عوامل اقلیمی با لیشمانیوز جلدي (سالک) در مناطق کویري توصیه میشود اقدامات لازم بـراي کنترل و شناسایی عوامل اقلیمی مساعد کننده رخداد بیماري صورت گیرد