گردشگری که از آن به عنوان "صنعت توریسم" یاد می شود، موضوع تازه ای نيست بلکه از دیر باز و از روزی که انسان پا به عرصه وجود گذاشت موجودی مهاجر، زائر یا جهانگرد بوده است. پژوهش در تاريخ روابط اسلام با ديگر امت ها و اديان نشان از آن است كه گردشگري و سير و سياحت در سيره معصومين نيز جايگاه ويژه اي داشته است . اولياء الهی و پيامبران از حضرت آدم تا پيامبر خاتم(ص) مسافرت های مختلفی را به دلایل متعدد انجام داده اند که نتيجه این مسافرت ها تحولی عظيم و بهبود اعتقادی را برای جوامع به ارمغان آورده است. سياحت در فرهنگ اسلامي نه فقط براي تفريح است بلكه براي رسيدن به ژرفاي حقايق و فزوني اطلاع از پيشينيان و باورهاي ديني انسان مي باشد. در روایات متعدد تاکيد بر زیارت انبياء و ائمه اطهار شده است و در اسلام اعتقاد بر این است که انبياء الهي و امامان معصوم بر گردن دوستان و پيروان خود عهد وپيماني دارند كه هرگز جدا نمي شود و اين عهد زماني به كمال مي رسد كه آرامگاه امام خود را زيارت كنند. گردشگري ديني مبتني بر اداي فريضه هاي ديني از طريق اماكن مذهبي و بقاع متبركه است، زيارت قبور مطهر و پاك پيشوايان ديني موجب افزايش ايمان و سبب تقويت و تكامل روح انسان و علاوه بر آن موجب ازدياد گرايش مسلمانان به آثار اسلامي مي شود.