نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی با عوامل تنش‌زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می‌شود. با توجه به ارتباط اضطراب با طرحواره¬های ناسازگار اولیه، یکی از روش‌هایی که می‌تواند به نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک نماید، طرحواره‌درمانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی گروهی بر تاب‌آوری نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی بود. طرح تحقیق نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 28 دانش‌آموز متوسطه مبتلا به اختلالات اضطرابی شهرستان رشت در سال تحصیلی 98- 1397 بودند که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 14 نفر) جایدهی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس تاب¬آوری (کانر و دیویدسون، 2003) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. طرحواره‌درمانی به صورت گروهی در 10 جلسه برای گروه آزمایش ارائه شد ولی گروه گواه هیچ‌گونه درمانی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که اثربخشی طرحواره‌درمانی گروهی بر بهبود تاب‌آوری نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی تأثیر دارد (001/0>P). لذا، طرحواره‌درمانی به ‌عنوان یک تکنیک می‌تواند در بهبود تاب‌آوری و تعاملات اجتماعی این نوجوانان مؤثر باشد.