از موضوعات نگران¬کننده¬ای که زیرساخت‌های جامعه را مورد هدف قرار می‌دهد بحث آسیب‌های اجتماعی است. آسیب‌های اجتماعی شامل نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های رفتاری افراد یک جامعه است که به‌صورت فردی یا جمعی، رسمی و یا غیررسمی شکل می‌گیرد و تبعات و پیامدهای نامطلوبی دارد. این آسیب‌ها سبب رنجش روانی، جسمی، مادی اقشار مختلف جامعه به‌ویژه طبقات آسیب‌پذیر می‌شود. با توجه به تفاوت دیدگاه‌ها و رویکردها، روش‌های مقابله با آسیب‌های اجتماعی در جوامع مختلف متفاوت است. در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و برخورداری از متون و منابع علمی و کتابخانه‌ای به بررسی جایگاه اخلاقی تربیتی خانواده و نقش آن در پیشگیری از بروز آسیب‌های اجتماعی در فرزندان پرداخته شود و از آنجا که خانواده در حکم شالوده جامعه و سنگ بنای زندگی انسان و کانون اصلی حفظ ارزش¬ها، فرهنگ‌ها، سنت‌ها، پیوندهای اخلاقی، اجتماعی، صله ارحام و تقویت روابط خویشاوندی است، عملا همین خانواده گرفتار بدترین آسیب‌های اجتماعی شده و تزلزل بنیان و کانون خانواده به‌راحتی اتفاق می¬افتد. بدیهی است عدم آسیب¬شناسی صحیح و به‌موقع و غفلت از پیشگیری اصولی سبب نفوذ مشکلات مختلف به خانواده و جامعه شده و کنترل آن امر راحت و آسانی نخواهد بود. توجه به آموزش‌های دینی، تربیت و تعلیم اسلامی، بهره¬مندی از شریعت اسلامی و آموزه‌های وحیانی و حاکمیت اخلاقی اسلامی می‌تواند بشدت از فروپاشی خانواده و گسترش آسیب‌های اجتماعی جلوگیری نماید.