هدف از این پژوهش اثر بخشي هنردرماني با رويكرد نقاشي درماني بر افزایش سازگاري تحصيلي در كودكان ناشنوا در آموزش مجازي كرونا بود. این تحقیق از نوع کابردی و از نظر شیوه جمع آوری داده‌ها نیمه تجربی به شکل میدانی می‌باشد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه می باشد. بدین نحو که پس از اجرای پیش آزمون، در گروه آموزش و یک گروه گواه و سپس پس آزمون برای هر دو گروه تکرار شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان ناشنوای شهر قزوین می باشد. با توجه به هدف پژوهش از روش هدفمند برای تعیین نمونه انتخاب شد که بر اساس آن تعداد 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل بستۀ آموزشی هنردرمانی مارتین (2009) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) بود که از آزمون کوواریانس و با رعایت پیش فرض ها برای تحلیل های تحقیق استفاده شد. با توجه به یافته ها آموزش هنردرماني با رويكرد نقاشي درماني 952/0 درصد تغییرات خلاقیت، 608/0 تغییرات سیالی، 831/0 تغییرات ابتکار، 801/0 تغییرات انعطاف و 751/0 بسط خلاقیت را كودكان ناشنوا و 708/0 درصد افزايش سازگاري تحصيلي در كودكان ناشنوا در آموزش مجازي را تبیین می‌کند. نهایتا می‌توان نتیجه گرفت که هنردرماني با رويكرد نقاشي درماني می تواند بر خلاقیت و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناشنوا تاثیر مثبت داشته باشد.