این مطالعه میان ۳۰ دانش اموز (8-9)ساله در سال تحصیلی (96-97) در مقطع ابتدایی انجام شده است که در این راستا والدین این دانش اموزان نیز در پژوهش حاضر نقش بسزایی داشتند چرا که منشا این اختلال از خود والدین بود ،در این پژوهش به بیان خودجرحی دانش اموزان مقطع ابتدایی که در سن بسیار پایین قرار دارند اشاره شده است و سعی شده دلایل این کار به همراه راهکارها بیان شود ، خودجرحي يا خودزني در پسران به رفتارهاي خود آسيب رسان عمدي اشاره دارد و با بررسی های انجام شده متوجه شدم که دانش اموزان خاطی از این کار لذت میبرند و نه تنها بیمی از جراحت روی بدن خود ندارند بلکه با تمایل شدید این کار را انجام می دهند. خودزنی دانش آموزان دبستانی در مدارس پسرانه به امری رایج و به عرفی میان آنها تبدیل شده است، آنها به راحتی دست به آزار و اذیت خود میزنندکه خود ‎مقدمه ای برای خود کشی است. نتايج حاصل از رگرسيون گام به گام نشان داد که راهبردهاي سازگارانه و ناسازگارانه تنظيم هيجان مي توانند بطور معني داري بخشي از واريانس اختلال شخصيت افسرده (R2=0. 11) و اضطراب (R2=0. 11) را در دانش آموزان با سابقه رفتارهاي خودآسيبي پيش بيني و تبيين کنند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان نتيجه گرفت که راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجان مي تواند اختلالات هيجاني در دانش آموزان با سابقه رفتارهاي خودآسيبي را پيش بيني کند. لذا در جهت پيشگيري از برخي اقدامات ناخوشايند در اين افراد مي تواند موثر باشد.