طرح مساله: نابرابری اقتصادی یکی از چالش های مهمی است که چندین حوزه بزرگ از سیاست و اقتصاد گرفته تا فرهنگ را در می گیرد. آمارها نشان می دهد علی رغم اینکه در سال های اخیر با رشد شهرنشینی شاخص فقر مطلق در کشور کاهش یافته اما جایگاه ایران به لحاظ شکاف اقتصادی بین طبقات اجتماعی مناسب نیست. زباله گردی، کارتن خوابی، گورخوابی و غیره از جمله جلوه های بیرونی این نابرابری است که در سال گذشته نمود رسانه ای بیشتری نیز پیدا کرده است. با این وجود جلوه های دیگری از نابرابری نظیر احساس محرومیت نیز وجود دارد که علی الخصوص در مناطق مرزی و در میان قومیت ها موجب نارضایتی سیاسی و گرایشات جدایی طلبانه نیز شده است.
روش: در مقاله حاضر، با استناد به اطلاعات و آمار موجود، با استفاده از روش حلیلی - توصیفیت به تبیین ارتباط بین شکاف طبقاتی( نابرابری اقتصادی) و تشدید خشونت پرداخته می شود.
یافته ها: ضریب ناعادلانه بودن درآمد، یعنی ضریب جینی کشور حدود 40/0 است که از بیش از هشتاد کشور دنیا بالاتر است. ده درصد پردرآمد ترین افراد حدود چهارده برابر ده درصد کم درآمد ترین افراد درآمد دارند در حالی که این نسبت برای کشورهایی چون آلمان، سوئیس، ژاپن حدود پنج تا شش برابر است. اگر چه شکاف طبقاتی به عنوان یک پدیده اقتصادی، خطرهای هولناکی برای جامعه دارد، اما مهم تر از شکاف طبقاتی بین فقرا و اغنیا، ایجاد شکاف عاطفی بین فقرا و اغنیاست. در نهایت اتخاذ سیاست های اجتماعی و اقتصادی از سوی دولت ها، نهاد ها و سازمان ها در راستای کاهش نابرابری های اقتصادی و اجتماعی به عنوان یک هدف محوری است که از جنبه های مختلف اجتماعی و اخلاقی قابل تامل است.