گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و سومین پدیده اقتصادی پویا، پر رونق و رو به توسعه پس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است و می تواند اثرات مفتاوت و قابل توجهی در بخش های اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی در منطقه گردشگرپذیر بر جای بگذارد. با توجه به این که ایران جزو پنج کشور جهان ازنظر تنوع اقلیمی و جزو ده کشور جهان از نظر تاریخی و فرهنگی می باشد، ولی رشد این صنعت در کشورمان بسیار کند ونامحسوس است و نتوانسته جایگاه شایسته خود را در بخش گردشگری بین المللی در سطح دنیا پیدا کنند. یکی از علل این مساله ضعف مدیریت کلان، قوانین، و دولتی بودن دیدگاه مدیران در تمام سطوح در این صنعت می باشد که نیازمند تغییر درسیستم مدیریتی و اصلاح آن می باشد. مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای شامل کتب، مجلات، مقالات و سایتهای اینترنتی تهیه شده است و نتایج به دست آمده نشان می دهد که با استفاده بهینه از پتانسیل ها و قابلیت های کشور وهمچنین طراحی یک سیستم مدیریتی صحیح با استراتژی مشخص و برنامه ریزی قوی و همه جانبه علمی می توان زمینه های رشد و شکوفایی این صنعت مولد را ایجاد کرد.