ایران کشوری است که به دلیل کم آبی همواره با ساختن سد وجمع آوری آبهای سطحی، سعی نموده تا علاوه بر تأمین آب شرب، صنعت و کشاورزی به تولید برق نیز بپردازد، اما هیچگاه به عنوان جاذبه گردشگری به سدها نپرداخته است. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ، گردشگری جزء اهداف اولیه یا ثانویه ساخته سد بوده است. متاسفانه در ایران سدها با وجود تنوع، زیبایی وویژگیهای منحصر به فرد خود، جایگاهی در این صنعت ندارند. در این پژوهش سعی شده تا به ضرورت جنبه های گردشگری سد در ایران بپردازد. به این منظور برای ارائه استراتژیهای مناسب جهت توسعه گردشگری پیرامون سد طالقان از تکنیک SWOT که یکی از تکنیکهای برنامه ریزی استراتژیک است استفاده شده است. این پژوهش با رویکرد کاربردی و روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و وزن عوامل چهارگانه (S.W.O.T) از نظر بیست نفر از کارشناسان و یا دست اندرکاران اداره روستاهای پیرامون سد طالقان استفاده گردید. به این ترتیب ابتدا از محدوده مورد مطالعه بازدید به عمل آمد و متغیرهای مختلف محیط داخلی مورد بررسی قرار گرفت و قوتها و ضعفهای موجود شناسایی شد و سپس به منظور تعیین فرصتها و تهدیدهای موجود، متغیرهای مختلف محیط خارجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نتیجه پس از مطالعات و انجام محاسبات مشخص شد که محدوده مورد مطالعه با15 نقطه قوت با امتیاز وزنی 33/3 و 7 فرصت با امتیاز وزنی 304/3 در برابر 9 نقطه ضعف با امتیاز وزنی 446/2 و 6 تهدید با امتیاز وزنی 05/3 توانمندیهای نسبتا بالایی برای توسعه گردشگری سد دارد ولی ضعفها و به خصوص تهدیدهای موجود مانع از بالفعل شدن این توانمندیها گردیده است. در پایان برای بهبود گردشگری در منطقه 8 راهبرد رقابتی- تهاجمی، 5 راهبردتنوع، 6 راهبرد بازنگری، 4 راهبرد تدافعی ارائه گردیده است.