گردشگري روستايي در دنياي امروز يكي از بخشهاي مهم فعاليتهاي اقتصادي محسوب مي‌گردد، اين فعاليت مهم اقتصادي از ديدگاه‌هاي مختلفي مورد توجه قرار گرفته است. بعضي آن را به عنوان بخشي از بازار گردشگري مي‌شناسند و عده‌اي نيز آن را سياستي براي توسعه روستايي قلمداد مي‌كنند. سؤال اين است كه گردشگري روستايي چه نقش و اثري در توسعه روستايي دارد؟ روستاهاي مورد مطالعه اين تحقيق 19 روستاي شهرستان آبدانان مي‌باشد. تحقيق حاضر به روش توصيفي- تحليلي و به كمك دو جامعه آماري مرتبط با گردشگري يعني خانوارهاي روستايي و مسوولين ادارات به بررسي اثرات اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي گردشگري پرداخته است نتايج حاصل از اين تحقيق مشخص نمود كه گردشگري در اين روستاها اثرات اجتماعي – فرهنگي در روستاهاي مورد مطالعه به اثبات رسيده است. قدر مسلم با برنامه‌ريزي علمي‌و منطبق با توان‌هاي محيطي اين منطقه، معرفي هر چه بيشتر جاذبه‌هاي روستاهاي اين شهرستان در سطح محلي و ملي ايجاد و بهبود وضعيت تسهيلات و امكانات زيربنايي، اقامتگاهي و پذيرايي مي‌توان انتظار تحول در وضعيت اقتصادي اين شهرستان را داشت. در دهه پاياني قرن بيستم بسياري از برنامه‌ريزان اجتماعي – اقتصادي در كشورهاي اروپايي گردشگري را روشي مطمئن با چشم‌اندازي بسيار روشن براي توسعه روستاها بويژه محرومترين آنها معرفي كرده‌اند. مطالعات انجام شده در كشورهاي فرانسه، اتريش، سوييس، انگلستان، ايرلند، تايلند و ژاپن نشان مي‌دهد كه گردشگري روستايي بسرعت در اقتصاد روستايي رشد كرده و مكمل فعاليتهاي كشاورزي شده است. ماهيت صنعت گردشگري ايجاد اشتغال و درآمد، متنوع‌سازي اقتصاد مشاركت اجتماعي و استفاده از منابع محلي است. از آنجا كه بخش اعظم مشكلات عقب‌ماندگي و توسعه‌نيافتگي روستايي نيز به فقدان اين صنعت برمي‌گردد، گردشگري روستايي با حل مسائل و مشكلات فوق مي‌تواند به توسعه روستايي كمك نمايد. سهم صنعت گردشگري در آلودگي جهان كمتر از 5 درصد است كه مي‌توان از آن به عنوان يك صنعت پاك و بي‌خطر ياد كرد.