مدیریت بحران شهری ترکیبی از مسائل مدیریتی و برنامه ریزی شهری است، که هدف آن ایجاد هماهنگی بین برنامه ریزی و کنترل طرح ها وبرنامه ریزی شهری است، به گونه ای که تدوین و اجرای این برنامه ها به شیوه ای مطلوب صورت گیرد. برنامه ریزی شهری با تکیه بر داده های جغرافیایی می تواند با تبیین اصول و مفاهیم خود و با استفاده از این داده ها، اصول مدیریتی لازم جهت کاهش آسیب پذیری شهرها را در برابر این حوادث به اجرا درآورد. هدف از این پژوهش، بکارگیری مدل های مدیریت بحران برای کاهش آسیب پذیری شهرها در مناطق شهری است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است که با استفاده از ابزار گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و کتابخانه ای مدل مخاطرات مکان آسیب پذيری ، مدل چرخۀ فاجعه، چارچوب هوگو، مدل فشار و رهايی، مدل شورای بین المللی حکمروايی ريسک، مدل تد و همکاران، پنل میان حکومتی مدل تغییرات اقلیمی در خصوص مديريت ريسک و چارچوب مفهومی حکمروايی ريسک شهری مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.