بافت های تاریخی شهرها میراثی گران‏قدر هستند که در هویت بخشی به حیات شهری در طول تاریخ نقش قابل توجهی ایفا می کنند. این بخش ازشهر تجلی گاه ابعاد فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی مردمانی است که در دوره های تاریخی در این بخش از شهر روزگار سپری کرده و هویت فرهنگی آن را به ثبت رسانده اند. از آنجا که بافت ها و بناهای کهن سرمایه های ملی هستند، حفظ و نگهداری آن ها، حفاظت از میراث ملی کهن و هویت افراد جامعه است. براساس مطالعات انجام گرفته شده، گرايش های موجود برای حفظ و حفاظت از بناهای تاريخی شاهد تغییرات بسیاری بوده است. به همین دلیل اصول و دستورالعمل مدونی تهیه شد تا بدين ترتیب آثار تاريخی جوامع مختلف بشری مورد حفاظت و نگهداری قرار بگیرند. در سال های اخیر مساًله بهسازی محلات تاریخی اصفهان با کمک و همیاری شورای محلات مطرح گردید، برخی از سازمان های استان سعی نمودند به ترتیبی در این امر شرکت کرده و امر بهسازی را عهده دار شوند. در این پژوهش هدف ارزیابی فعالیت ها، اقدامات مرمتی در محورهای تاریخی - فرهنگی شهر اصفهان که با تعیین معیار ها و مقایسه و تحلیل آن ها صورت پذیرفته است، در پی توضیحات این پژوهش روش صورت گرفته تحلیلی و توصیفی بوده، و داده ها بصورت اسنادی کتابخانه ای جمع آوری شده است. بررسی و ارزیابی محورها و نیاز به درک دقیق فضا به تفصیل با محورهای تاریخی - فرهنگی صورت گرفته است، که در طول مسیر محور از عناصر مطرح عبور می کند و دیگر خصایص این محورها مورد واکاوی و بررسی قرار می گیرد. برای بررسی این عوامل به طرح های این محورهای تاریخی - فرهنگی رجوع شده است و با بررسی نوع و روش مداخله، اهداف، راهکار و راهبرد ها، روحیه و کاربری پیشنهادی از سازمان های متولی مختلف، آن ها مورد تجزیه و تحلیل قرار داده شده اند، در مقایسه طرح ها مقدار درصد احیا شده و نحوه مداخله در بافت ها و تحقق معیار ها نیز را برآورد شده است، میزان تحقق پذیری در طرح ها همچنان بستگی به مساحت و معیار ها و البته سازمان متولی داشته است.